கவிதைக்கான மனநிலையை
பருவங்கள் கொண்டுவருகின்றன
என்பதை மறுப்பதற்கில்லை
துரிதமாய் ஒலிக்கும் துக்கத்தின் தொனியுடன்
உனது சன்னமான சொற்களை கேட்டு
குளிர் விரைத்த எனதுடல் சூடுணர்கிறது
பனிமூட்டம் போன்று கவிந்திருக்கும்
புத்தகங்களும் இசையும் கவிதையுமான
இப்பருவகாலத்தில்

கவிதையோர் அடிமையாக்கும்
துர்ப்பழக்கமென்றே நினைக்கிறேன்
தீவிர சிந்தனையின் பிடியிலுள்ளோர்
அனைவருமே வாழ்க்கைக்கும் கவிதைக்கும்
அடிமைகளாயிருக்க
இரண்டுமே கைவிட இயலா
துர்ப்பழக்கமாயிருக்கின்றன

இன்னும் வலிமையோடிருப்பதற்க்கான
ஆற்றலிருக்கிறது என்னிடம்.
அர்த்தமற்ற அவசரங்களில்
என்னை தொலைத்துவிட்டுப் புலம்புகிறேன்
நேரம் ஒன்றும் ஓடிப்போகப் போவதில்லை
காலம் சுழன்று மறுபடி கொண்டுவரும்
இதே பருவங்களை என்னிடத்து

என்னுடைய மற்றெல்லா அலுவல்களையும்
முடித்துக் காத்திருக்கலாம் நம்பிக்கையுடன்
சொல்லாது விடப்பட்டவையே அதீத இசைமிகு
சொற்களாயிருக்கும் எப்போதும்

வாழ்வின் நாராசங்களுடன் இசையைக் கலப்பதும்
ஓர் இனிய பாடலாகவே இருக்கும்

from The Pebbles (My poetry collection)

Upon the atrium of desires,

in the silence of a late night hour,

nudity stretches itself
on the strange designs of moon rays.
Pondering the gleam of an unseen cascade,
far away in an abyss,

shamelessly twirls the untamed caprice.
Like the broken shells scattered on the shore,
lie the unstrung dreams.
Fragrant messages of nocturnal blossoms
are mystic invitation to bees
As the clandestine corners of light forbidden land
shrieks wordlessly, potent mind shatters
sprouting fatigue as in a prairie.
The webbed roots have sucked the moisture of psyche
A geyser springs from a hidden cave
In its gush, wicked thoughts are set to loot
Resoluteness skids, loosing its balance
As the Needle of thoughts perforate the soul
into the mid of night melts a poetry,
as an indecipherable scribbling.

(Transcreation : - கூழாங்கற்கள் நூலில் இருந்து)

நிலைக்கண்ணாடி

கமலா தாஸ் கவிதைகள்.

மொழிபெயர்ப்பு : தாரா கணேசன்

நிலைக்கண்ணாடி

உன்னை விரும்பிட ஒரு ஆணை அடைவது சுலபம்
எனினும், உனது தேவைகளில் மட்டும் நேர்மையாயிரு
ஒரு பெண்ணாக. நிலைக்கண்ணாடியின் முன் நின்றுபார் அவனுடன்
தன்னை அவன் வலியவனாய் நம்புவதற்கும், அவனைவிடவும்
மென்மையான, இளமையான, அழகானவளாய் உன்னை அறிவதற்கும்.
உனது உவகையின் விம்முதலை ஒப்புக்கொள்.
அவனது ஆணுடலின் நேர்த்தியை கவனி, குளிக்கும் போது
அவன் விழிகள் சிவப்பை, குளியலறைத் தரையில் வெட்கிய
நடையினை, துண்டினை அவிழ்த்தெறிந்து, சற்றே நடுக்கமுடன்
அவன் சிறுநீர் கழிப்பதை. அவனை ஆணென்றும்

உனக்கான ஒரே ஆணென்றும் விவரிக்கும் உனக்கு விருப்பமான

எல்லா நுணுக்கங்களையும். எல்லாவற்றையும் அவனுக்கு வழங்கு.

எது உன்னைப் பெண்மையாக்குகிறதோ அதனை பரிசாய்க் கொடு அவனுக்கு.
உன் நீண்ட கூந்தலின் வாசனையை, முலைகளிடையே துளிர்க்கும்
வியர்வையின் கஸ்தூரி மணத்தை, தூமையின் அதிர்வூட்டும் இளஞ்சூட்டை,
இன்னும் உனது முடிவற்ற பெண்மையின் மிகுபசியை. ஓ, ஆமாம்,
உன்னை விரும்பிட ஒரு ஆணை அடைவது சுலபம், ஆனால், பின்பு
அவனின்றி வாழ்தலையும் சந்திக்கும் துணிச்சலும் வேண்டும்.
நீ பல இடங்களுக்குச் செல்லும் போதும், அறிமுகமற்றோரைச்

சந்திக்கும் போதும், தீராத தேடலை அவர்களில் முடித்து வைக்கும்

உனது கண்களோடும், அவனது கடைசிக் குரல்

உனது பெயர் சொல்லியழைத்ததை மட்டும்

கேட்ட செவிகளோடும், அவனது ஸ்பரிஸத்தின் கீழே

மெருகூட்டிய பித்தளையென ஒளிர்ந்து

தற்போது பழுப்பேறி அநாதரவான உடலோடும்.

பாப்லோ நெருடா

Translation : Thara Ganesan

இந்த அந்தியையும் தவற விட்டுவிட்டோம்

இந்த அந்தியையும் தவற விட்டுவிட்டோம்

நீல இரவு கவியும் இம்மாலையில் எவரும் பார்க்கவில்லை

பின்னியிருக்கும் நம் கரங்களை

தூரத்து மலை முகடுகளில் சூர்ய அஸ்தமனத்தின் கொண்டாட்டத்தை

என் ஜன்னல் வழியாகப் பார்க்கின்றேன்

சிலநேரம் ஒரு துண்டுச் சூரியன்

என் உள்ளங்கையில் இருக்கும் நாணயமாய் தகிக்கின்றது

ஆத்மாவைப் பற்றியிருக்கும் உனை நினைவுகூர்கிறேன்

நீயறிந்த என் வருந்தங்களோடு

எங்கிருந்தாய் அப்போது?

வேறு எவரிருந்தார் அங்கே?எதைச் சொல்லியபடி?

நீ வெகுதூரத்திலிருக்கிறாயென வருந்தியிருக்கையில்

அத்தனை காதலுமேன் மொத்தமாய் வரவேண்டும்

சற்றும் எதிர்பாராமல் என்னிடத்து விதிவிலக்கின்றி

பகலின் புத்தகத்தை மூடும் அந்தி சாய்ந்து விழ,

ஒரு காயமுற்ற நாயென சுருள்கிறதென் காலருகே நீ

ல வண்ணக் கம்பளிச்சட்டை

எப்பொழுதும் நீ மாலை வழியே பின்வாங்குகிறாய்

சிலைகளையழிக்கும் அந்தியை நோக்கி। *

***

2. மேலான உயிர்த்தெழுதல் (சில்வியா பிளாத் )

- Translation : Thara Ganesan

என்னிடம் விவேகமில்லை, சொற்களில்லை, கண்ணீரில்லை

அளவற்ற எதிர்பார்ப்புகளிலும் அச்சங்களிலும்மரத்திருக்கின்றது

என்னுள் கல்லெனக் கிடக்கும் இதயம்

அக்கம் பக்கம் பார்த்தபடி தனித்து வசிக்கிறேன்

சோகம் மிகுந்து மங்கிய விழிகளை உயர்த்துகிறேன்

மலைத்தொடர்கள் எவற்றையும் நான் காணவில்லை

உதிரும் இலை போலிருக்கிறது வாழ்வு

ஓ இயேசுவே, அதை துரிதப்படுத்து

**