உதிர்ந்தவன் அவன்

மழையாய் உதிர்ந்தன மலர்கள்
வண்ணம் பூசிச் சிரித்தன
அங்கம் நெடுகிலும்
கைம்மாறின்றி
நிறைத்துக்கொண்டிருந்தது வாசனை
உதிரும் பூக்கள் மீது
வீசத் தொடங்கினான்
உறுத்தும் வார்த்தைகளை
சலிப்பில்லாமல் விழுந்தன
குலுங்கிய பூக்கள்
மேலும் மேலும் அவன் மீது
வண்ணங்கள் மீதும் வாசனை மீதும்
ஆத்திரங்கொண்டு
வீசினான் உலோகக் கோடாரியை
அதிர்விலும் கூட உதிர்ந்தன மலர்கள்
மூளைக்குள் நிறைந்த இனமறியா வெறியில்
ஓங்கி ஓங்கி வெட்ட
உடைந்து சாய்ந்தது
உதிர்க்காமல் மரம்
வலியின் இறுதியில்
மலர்களையெல்லாம் தன்னுள் பூட்டி